Niet terugdeinzen voor complexiteit
Hoe het Klimaatakkoord en gebiedsontwikkeling elkaar kunnen versterken
Het Klimaatakkoord dat op 28 juni 2019 is gepresenteerd staat boordevol maatregelen met een flinke ruimtelijke impact. Zaken om rekening mee te houden bij gebiedsontwikkeling. Natuurlijk maken de opgaven voor klimaat en energie gebiedsontwikkeling complexer, maar dat betekent niet dat we ervoor moeten terugdeinzen en onze ambities moeten afbakenen tot hapklare brokken. Integendeel: het Klimaatakkoord biedt kansen om gebiedsontwikkeling naar een hoger plan te tillen en te verrijken. Andersom kunnen we vanuit gebiedsontwikkeling een goede bijdrage leveren aan het Klimaatakkoord: door gebouwen, gebieden, steden en regio’s te verduurzamen en toekomstbestendiger te maken.
Een belangrijk aspect van het Klimaatakkoord, mede ingegeven door de situatie in Groningen, is de wens om af te stappen van aardgas. De broodnodige energietransitie vergt ontwikkeling van nieuwe niet-fossiele en toekomstbestendige systemen. Een opgave met een enorme ruimtelijke impact zoals we sinds de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog niet meer hebben gekend. Tel daarbij de opgaven voor bereikbaarheid van onze gebieden, nieuwe mobiliteitssystemen, klimaatadaptatie en de woningbouwopgave, het liefst alles nu al circulair, en de complexiteit lijkt niet meer te overzien. Tenminste, dat denken we. Maar daar zit juist de crux. We vinden het nu vooral spannend en lastig. We proberen grip op de zaken te houden door de opgaven af te bakenen. Vanwege de complexiteit groeit de neiging om de opgaven te simplificeren en sectoraal aan te vliegen. En dat werkt averechts.
De kracht zit juist in het bundelen van de opgaven en ambities. Door de transitie die het Klimaatakkoord vraagt te omarmen, vinden we nieuwe manieren om dat voor elkaar te krijgen.
